بیژن حکمت
کوشنده و پژوهشگر سیاسی
Bookmark and Share
بیژن حکمت
تارنمای ملی- مذهبی
یکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۱
انتخابات آزاد تهدیدی برای نظام استبدادی
در حاشیه صحبتهای خامنهای، جنتی و مقاله بازتاب

پافشاری بر شعار انتخابات آزاد بر اساس معیارهای بین المللی است که در توازن نیروی کنونی می تواند حکومت را به عقب نشینی و دست کم برگزاری انتخاباتی رقابتی وادار کند. جمهوری خواهان نباید به بهانه حمایت از اصلاح طلبان همان شعار انتخابات رقابتی را تکرار کنند.

بازتاب می نویسد : اما پرسش اینجاست که چرا رهبر انقلاب از تکرار شعار آزادی انتخابات ناراضی هستند و آن را تهدیدی برای نظام می دانند؟
ترس آقایان خامنه ای و جنتی از انتخابات واقعا آزاد قابل فهم است. انتخابات آزاد در ایران که پیش شرط های آن، آزادی زندانیان سیاسی، آزادی احزاب و مطبوعات منتقد و مخالف ، و رعایت معیارهایِ بین المللی فراسرِ قانون اساسی است، بنوعی بمعنای تغییر دوفاکتو یا عملی نظام نیز هست که راه را برای برای تغییر حقوقی آن باز میکند. جمهوری اسلامی اگر وادار شود آزادی سیاسی و حقوق برابر مخالفان و منتقدانش را بپذیرد و همه از منتقد و موافق و مخالف امکان نامزدی در انتخابات را داشته باشند، دیگر همان جمهوری اسلامی نیست. پویش جدیدی شکل میگیرد که صندوق رای را بر حکم مفسران دین پیروز میکند و به حذف دستگاه ولایت و نهادهای انتصابی از نظام سیاسی می انجامد.
امروز شعار انتخابات آزاد با زیر و بم هایی، در میان مخالفان و منتقدان نظام همه گیر شده است و ترس بجای حکومت هم از همین همگرایی در جنبش سبزست که در جامعه سیاسی سیال و جاری است. از همین روست که مستبدین آنرا "کلیدواژه شورش" می خوانند، چه هر نوع حق طلبی در این نظام و من جمله حق برخورداری از یک انتخابات آزاد، سالم و منصفانه در دیدگاهشان شورش علیه حق کُشی و استبدادست. اگر این آقایان اکثریت مردم ایران را پشتیبان خود می دانند چه هراسی از آن دارند تا وزن واقعی خود را در انتخاباتی آزاد بیازمایند و به اندازه آرایشان در گردش امور حکومت سهیم باشند؟
امروز مهم ترین مانع انتخابات آزاد و یا حتی رقابتی، رهبری نظام و صاحبان رانت های سیاسی و اقتصادی و بخشی از نیروهای امنیتی و سرکوبگرند که چون شبکه ها و تارهایی متداخل به گرد او تافته شده اند. رهبری نه تنها از از یکدست کردن حکومت بازمانده بلکه با سیاست هایش تحریم، فقر و خطر جنگ را نیز به مردم ما تحمیل کرده است. ازینرو برای برگزاری انتخاباتی آزاد و یا حتی نسبتا آزاد باید راس نظام را نشانه رفت و رهبری را زیر فشار گداشت.
کسانی که بنام مصالحه و با قیاس های مع الفارق می خواهند بدون رفع حصر از موسوی و کروبی و رهنورد و بدون رعایت شرایط بیانیه هفدهم موسوی، اصلاح طلبان را به میدان انتخابات بکشند، در حقیقت فشاری را که به یک جنبش اجتماعی متکی است از روی دوش آقای خامنه ای برمی دارند و دستش را برای انتخاباتی نمایشی باز می گذارند.
بازتاب بر این نظرست که برای جلوگیری از خطری که یک انتخابات واقعا آزاد برای استمرار رژیم دارد باید دوباره به انتخاباتی رقابتی مانند گذشته ها روی آورد. و این خود نشان میدهد که این درست پافشاری بر شعار انتخابات آزاد بر اساس معیارهای بین المللی است که در توازن نیروی کنونی می تواند حکومت را به عقب نشینی و دست کم برگزاری انتخاباتی رقابتی وادار کند. جمهوری خواهان نباید به بهانه حمایت از اصلاح طلبان همان شعار انتخابات رقابتی را تکرار کنند.
بیژن حکمت / ۲۲ دی ۱۳۹۱
پرسش و یا نقد و نظر شما
 
استفاده از مطالب این سایت با ذکر مأخذ مجاز است